Λόντον, Τζακ

(Jack London, Σαν Φρανσίσκο 1876 – Γκλεν Έλεν, Καλιφόρνια 1916). Λογοτεχνικό ψευδώνυμο του Αμερικανού συγγραφέα Τζον Γκρίφιθ (John Griffith). Εξώγαμο παιδί ενός πλανόδιου αστρολόγου, έζησε χαοτική και περιπετειώδη ζωή, πολλές φορές αλητεύοντας και διαπράττοντας μικροκλοπές· έφτασε μέχρι την Ιαπωνία, σε ένα κυνήγι φώκιας, και έλαβε μέρος σε μια εξόρμηση χρυσοθήρων στην Αλάσκα. Αυτοδίδακτος, γοητεύτηκε από τις θεωρίες της εξέλιξης, από τον μαρξισμό αλλά και από τις ιδέες του Νίτσε για τον Υπεράνθρωπο. Μετά το 1890 άρχισε να γράφει διηγήματα και το 1900 δημοσίευσε την πρώτη συλλογή του με τον τίτλο Ο γιος του λύκου. Στη σύντομη λογοτεχνική του σταδιοδρομία, που ανακόπηκε πρόωρα με την αυτοκτονία του, τα βιβλία του Λ. είχαν τεράστια κυκλοφορία (1,5 εκατ. αντίτυπα), που απέφεραν στον δημιουργό τους μυθώδη ποσά, ενώ μεταφράστηκαν ευρύτατα και στην Ευρώπη. Στα καλύτερα μυθιστορήματά του συνδυάζονται οι κατευθύνσεις του νατουραλισμού, που ωρίμαζαν τότε στην Αμερική, με τον τρόπο που έβλεπε ο ίδιος τη ζωή ως πρωτόγονη πάλη, την οποία κυβερνά ο ανελέητος νόμος της επιβίωσης. Η έξαρση της δύναμης και της ηθικής της αξίας, της καλοσύνης μέσα σε μια φυσική κατάσταση, απαλλαγμένη από τα ασφυκτικά δεσμά του πολιτισμού, καθώς και της ανεξαρτησίας που κατακτάται στην ελεύθερη επικοινωνία και αρμονική σχέση με τις δυνάμεις της φύσης, αποτελεί το κοινό υπόστρωμα όλων των μυθιστορημάτων του, από Το κάλεσμα της φύσης (1903) και τον Ασπροδόντη (1906) –τα οποία έχουν ήρωά τους ένα σκυλί– μέχρι τον Τζον Μπάρλεϊκορν (1913) και πολλά άλλα (περίπου πενήντα), που έχουν ως κοινό χαρακτηριστικό μια κινηματογραφική τεχνική, μια δύναμη πλοκής –κυρίως περιπέτειες σκαπανέων και βίαιες ιστορίες σε εξωτικές περιοχές– και ένα ύφος άμεσο και ευλύγιστο. Στη Σιδερένια φτέρνα (1907) και στο αυτοβιογραφικό Μάρτιν Ίντεν (1909) ο Λ. κάνει μια κοινωνική ανάλυση, στην οποία ωστόσο παραμένουν ζωηρές και αθεράπευτες οι ιδιάζουσες αντιφάσεις της πεζογραφίας του. Αξιοσημείωτα είναι η κοινωνιολογική μελέτη Ο λαός της αβύσσου (1903), για τη σύνταξη της οποίας ο Λ. συγκέντρωσε το υλικό του, ζώντας μεταμφιεσμένος σε ζητιάνο σε μια εξαθλιωμένη συνοικία του Λονδίνου, και τα δοκίμια Ο πόλεμος των τάξεων (1905), Επανάσταση (1910) και το Ρεύμα της ανθρωπότητας (εκδόθηκε μετά τον θάνατό του, το 1917).